سنگ آبی کوچک آرامش بخش.. دختر لاجوردی!
عزیز دل پدر! میثراندیر و گلورفیندل می دانند پدر برایت چه خوابها دیده.. برای وجود دخترکی همچون تو باید خواب ها دید، تمام روز و شب را باید در رویای تو بود باباجان.. تمام روز و تمام شب، همیشه، گاه و بی گاه! چون تو دختری کجا برای پدر دیگری در این عصر زاده می شود؟ ستاره ی شامگاهان الفها، نور چشم مردم باورمند..
جان پدر! چه کسی می داند که حضور تو بلاهای زمین را دور می کند؟ چه کسی می داند که وجودت آرامش مرد تنهاییست که شاه برین الفهای زمینست. عزیزترین پدر، گنبد ستارگان و هفت آسمان و تلالوی قدرتمند همه ی آن ها را به من هدیه کردند در وجود تو..
عزیزکم همه ی الفها و مایار و ایستاری و دون اداین شاهدند که در میان الف های باقی مانده هیچ کس مانند پدر تو در زندگی اش رنج نکشیده، این همان دلیلیست که ایلوواتار به خاطرش تو را به زمین فرستاد. آرامش در چشمان معصوم و موهای به رنگ شب تو در زمین متجلی شد و باور کن من به اندازه ی کافی به رفتنم و تنها ماندنت فکر می کنم..
لاجورد آسیب پذیر من!
تو پرنسسی بودی که در دره ی امن و امین ریوندل به دنیا آمدی و سرزمین لورین هم شاید امن تر از اینجا باشد ولی جان پدر.. روزی پرنسس تو شهر الف باید ملکه ی سرزمین های وسیع باشد، سرزمین وسیعی که به آن اندازه که تو عادت داری امن نیست. آغوش مادرت که سالهاست رفته ولی ان روز آغوش پدر را هم دیگر نداری و خودت باید پناهگاه دیگران باشی.. مثل مسجدی لاجوردی که مایه ی آرامشت جهان حضورت را آرزو کند.
تنها دخترم.. شاهزاده ی من.. پدرت همیشه عاشقت بوده حتی قبل از آمدنت و بعد از آن هم همیشه پناه اشکت است.. نبینم روزی را که گریه کنی و به آغوش پدری که نیست تا بپرسد "هنوز هم عشقت هستم؟" محتاج شوی و نیابی!
پدر همیشه هست تا بشنود پاسخ پرسشش را از تو.. حتی بعد از رفتنش از زمین.. هنوز هم عشقت هستم بابا؟
